neden evlenmeliyiz

bir soru. cevap; çünkü insan üzüntülü ve sevinçli anlarında kalbinin dayanamayacağından fazlasını duyarlı bir kalple bölüşmek ister.

Çünkü çoğu şeyin bir imzaya bakmasından, o imzayı atmadan yaptıklarımız/yapacaklarımız için ayıplanmayalım diye evlenmeliyiz. (bkz: Kadınlı erkekli yaşamak) Temas etmeyi çok sevdiğim için de evlenebiliriz. Mesela şu an inanılmaz derece de acıktım, yemek yapıp ya da dışardan isteyip yemek için de evlenebiliriz, bende bahane bol :)

10 dakikadan belli bu başlığa bir şeyler yazıp yazıp siliyorum. Entry girmeyi unutmamak için kendimi daha fazla zorlamak istemiyorum. gorsel

Hayatı bölüşmek için çünkü hayat biraz hatta bayağı fazla.

Bence evlenmemeliyiz hemde bu sene

çünkü türkiyede yaşıyoruz. iş resmiyete dökülmeden çoğu ailede "sevgili" diye bir kavrama izin yok. sevdiğiniz kişiyle tatile gidemezsiniz, beraber kalamazsınız, bazı ahlak bekçisi oteller evli olup olmadığınıza bile bakıyormuş (?), çocuk da yapamazsınız. "ben evlenmek istemiyorum ama bunların hepsini de yapmak istiyorum" diyecek cesaretiniz varsa da tüm ailenizi komple silmeniz gerekiyor. bunun sonucunu göze alıp yaptıktan sonra sevgilinizin sizi terk edip gitme ihtimali de var hiçbir resmi evrak olmadığı için iki sözüne bakar sadece. yani kısacası türkiye şartlarında evlenmeye maalesef mecburuz. evlenince de ayrılabilirsiniz ama en azından bu kadar şeyi silerek her şeyinizi riske atmamış olursunuz. evlenmeden sevgilimle yaşayıp, tatile gidebilmek... var bir hayalimiz.

Çünkü hayat dediğimiz bu yükü tek başına taşımak çok zor. Düşünsenize onu her gün gördüğümü, yükten eser kalmaz..

Bilmem eğlenceli olurdu

bu soru (bkz: neden evlenmemeliyiz) diye sorulmuş olsa belki iki üç paragraf yazabilirdim ancak buna verecek mantıklı bir cevabım yok. umarım evlilikleriniz mahkeme salonlarında değil cenaze törenlerinde sonlanır.

Çünkü rahat battı

3 yaşındaki yeğenimi gördükçe evlenesim geliyor. Ama onu böyle bir dünyaya getirip haksızlık yapmak saçma geliyor. Bilemiyorum altan bilemiyorum...

Belki masumane bir sevgiyi sembolik hale getiren sıradan bir insandır, evlenmek isteyebilir, normal. Diğer belki ise; Kendine inanan insan evlenir. Sonsuz olmak isteyen insan evlenir. Duyumsanmak isteyen insan evlenir. Çocuk sahibi de olur. Bir çocuğu nasıl yetiştireceğinin hayalini kurarken heyecanlanır ama başka bir çocuğu (yetişmekte olan başka bir insan olarak) görse aynı heyecana kapılmaz. Ya da kendi çocuğunun ne ile nasıl yetişeceği ile alakalı değildir. Bir çiçek örneği verelim. Ona en kaliteli gübreleri, en güzel saksıları alır ama hangi iklimin çiçeği olduğunu hangi toprağa ihtiyaç duyduğunu düşünmez. Kendi arzularının dışavurumu olan bir çocuk meydana getirmektedir ama onun kendi arzuları olabileceği ahahha. İnsan değildir o çocuk insanoğludur. Kndi ile alakalı bir yetiştirme, üretmedir bu. Soyu sürmek deriz. Soyu sürecek olan içten içe kendisinin de süreceğine benzer bir hayale, isteme kapılmaktadır. Bunun en sıradan örneği çocuk. Bunun şiiri var bunun dandik romanı var, bunun akademisyeni, bu çocuk örneğinin öğretmen versiyonu var...

iki ayrı kira ödememek için ortak bütçe için düzenli ve sağlıklı seks hayatı için seviyorum çünkü